Vers 7 (berijmd)

‘k Zal gedenken, hoe voor dezen
Ons de HEER heeft gunst bewezen;
‘k Zal de wond’ren gadeslaan,
Die Gij hebt van ouds gedaan;
‘k Zal nauwkeurig op Uw werken
En derzelver uitkomst merken;
En, in plaats van bitt’re klacht,
Daarvan spreken dag en nacht.

Vers 9

Door Uw arm en alvermogen
Hebt Gij Isrel uitgetogen;
Jacobs kind’ren, Jozefs zaad
Vrijgemaakt van Faro’s haat.
‘t Water zag, o God, U komen;
‘t Water zag U, en de stromen
Steigerden vol schrik omhoog;
D’ afgrond werd beroerd en droog.

Vers 11

D’ aarde sloeg van schrik aan ‘t beven,
Toen z’ U langs Uw pad zag streven,
Zee en grote waters door,
In het nooit ontdekte spoor;
Toen G’ Uw volk den weg bereiddet,
Daar Gij ‘t als een kudde leiddet;
Mozes’ en Aärons hand
Bracht hen dus naar ‘t heilig land.