Verbergt G’, o God, Uw glansrijk aangezicht,
Dan sidd’ren zij op ‘t missen van dat licht,
Dat troostrijk licht, waardoor zij ‘t licht verwerven.
Neemt Uwe hand hun adem weg, zij sterven;
Zij worden stof, gelijk zij zijn geweest.
Bezielt Gij hen door ‘t zenden van Uw Geest,
Dan ziet men hen weer leven als tevoren;
Dan wordt al d’ aard met nieuwen glans herboren.
Mooi hè?
Samen in het echt gezien.
Daar wil ik nóg wel een keer naar toe…
En dan linea recta door naar Ameland.
Dag!